Milena'ya Mektuplar- FRANZ KAFKA | Kitap Yorumu

Kitabın Adı: Milena'ya Mektuplar
Orjinal Adı: Letters to Milena
Yazar: Franz Kafka
Çeviri: Murat İbrahim Çelebi
Seri: -
Tür: Roman, Mektup, Aşk 
Yayıncı: Panama
Sayfa Sayısı: 280
Goodreads Puanı: 4.08






   

"Her şeye rağmen, mutluluktan ölünebiliyorsa, o zaman kesinlikle bu şekilde öleceğim. Ayrıca, ölüm döşeğindeki birisi, mutluluk sayesinde hayata tutunabiliyorsa o zaman ben de hayatta kalacağım."

"Aldığın çiçekler için çok üzgünüm, o kadar üzgünüm ki ne tür çiçekler olduğunu bile okuyamadım. Şimdi senin odanda duruyorlar. Eğer gerçekten odandaki gardırobun yerinde olsaydım, gündüz kendimi bir şekilde odanın dışına atar ve en azından çiçekler solana kadar salonda dururdum. Hayır, bu hiç de hoş değil. Ve o kadar uzakta ki her şey ama hâlâ odanın kapısının kolunu görebiliyorum, bana gözlerimin önündeki mürekkep hokkası kadar yakın."

"Seni seviyorum işte, budala, deniz dibindeki çakıl taşı nasıl sevilip, sarmalanır, ona bağlanılırsa ben de sana öyle bağlıyım."

"Yanımda yürüyordun, bir düşünsene, yanımdaydın!"

Distopya okumaktan sıkıldıysanız en iyi çare Kafka okumaktır...

Kitabı bir çok yerde gördünüz zaten. Bende geçen sene Tumblr'da  görmüştüm. Kafka nasıl böyle sevebilir ya... Okudukça neden günümüzde böyle erkek yok diye yakındım -_-

Almayan kalmamıştır diye umuyorum ama hala almayan varsa hemen alsın!

Franz Kafka, gazeteci Milena Jesenka'dan yazdığı öykülerini çevirmesini ister. İlişkileri böyle başlar. Birbirlerine yazdıkları mektuplar bu kitap altında toplanıp romana çevrilir.

Sizi o mükemmel alıntılarla yalnız bırakıyorum....

ALINTILAR

"Ama üzüntü demek; gece gündüz, uykuda olsun, uyanık olsun, vücuduna saplanmış bir oku taşımak demek. Çekilir şey değil bu."

"(benimsin seni hiç görmesem bile)"

"Ve sen gelmiyorsun, çünkü gelmeye kendin ihtiyaç duyana kadar bekliyorsun."

"Tutalım ki seni her şeyden çok seviyorum dedim, aslında bu bile sevgi sayılmaz; senin bir bıçak olman, benim de bu bıçakla içimi deşip durmamdır sevgi."

'Geceyi uyku yerine mektuplarınla geçirdim. Her gün yazışmak, güçlendirecek yerde güçsüz kılıyor insanı. Eskiden bir solukta içerdim mektuplarını. Fakat şu an mektubunu okurken dudağımı kemiriyorum, şakaklarımın ezildiğini duyuyorum. Buna da boyun eğebilirim ama yokluğuna asla… 
“ Sev beni Milena..! ”'